شاید اگر تنها، در جنگل زندگی
می‌کردیم یا حتی در قطبِ شمال
می‌زیستیم آنقدر رنج زمانه را به
دوش نمی‌کشیدیم و نفسمان
بوی غصه نمی‌داد و نا امیدی هر
روز گلویمان را نمی‌گرفت، سخت
است، دست به هر کاری بزنیم فردا
ویرانه شود و سپس دوباره از نو
بسازیم گویی روی تردمیل می‌دَویم
و کوشش‌ها به نتیجه‌ای نمی‌رسند!
بسیار سخت است در این جغرافیا
زیستن و راضی به نانِ خشک بودن...

👤فاطمه اندربای
✅